Կյանքիս էտյուդը
Երբեմն ինձ թվում է,թե բեմում եմ կանգնած ու խաղում եմ մի փոքրիկ էտյուդ: Խաղում եմ դերն ինձ բաժին ընկած ու ահարկու դողով սպասում վերջաբանին, ներսիցս անտանելի կերպով վախս կոծկելով անգութ վերջին եմ դեռ սպասում, ինչու՞ անգութ: Քանզի մի պահ ծնկի կգամ, ծնկի կգամ ես բեմում ու հանդիսատեսին կհանձնեմ իմ խենթ խաղի դատավճիռը, այնժամ նրանք կվորոշեն ինձ ձեռք մեկնել թե քարկոծել...
| 
