ԶԱՐԹՆԻ’Ր
-Մար է', ես Զարթնեցի
- Զարթնեցի‘ր, Որդի՜ս
-Մարե', ես երկա՞ր եմ քնել
-Երկա՜ր, որդի՜ս, երկա՜ր
-Մար է ՀԱՅՔԸ կանգու՞ն է,
- Կիսա'տ է, որդի'ս
- Մար է, Բե’րդը կանգու՞ն է
- Կիսա’տ է Որդի’ս:
- Մար է',ըս է', ի՞նչ է պատահե’լ
- Որդի'ս, ԱՌԾԻՎՆ է լռել...
- Մար է, Է' դիմա՞լ,
- Որդի'ս ԱՌՅՈՒԾՆ Է վիրավոր…
- Մար է' , ե'ս զարթնե'լ եմ,
- Որդի'ս Զարթնե'լ ե'ս, Ոտքի' կանգնիր:
- Մար է’, ըսե' աղաչում եմ, ու՞րեն,
- Որդի’ս, գնացին, թողեցի’ն ու գնացի’ն:
-Մարէ, ըսէ, էլ չե՞նգա,
- Որդի’ս Դո'ւ Զարթնիր, մե'ջքդ պնդիր,
կհասնե'ն քո մակ,
- Մարէ, ըսէ’, դու պահե՞լ ես,
- Որդի’ ս, պահե’լ եմ, պահել եմ մուրազով,
պահե’լ եմ փառքով:
– Մարէ‘ ինձ ՁԵՆ են տալիս՝Առյուծաձեւ Մհեր,
ՍասունցիԴավիթ:
- ՄՀԵ’Ր, Որդի’ս, ահա’...
Քուռկիկ Ջալալին,
Թուր Կեծակին,
Գուտն զրեհին,
Գոտինի մեջքին,
Կապանղադիֆեն։
Հեծավ Մհեր Քուռկիկ Ջալալին,
Առավի ձեռ Թուր Կեծակին,
Շրջեց իր հոր հողեր։
Ու թշնամիք կորագլուխ էլան է նոր առջև։
|
